De Zwitserse theoloog Maurice Zundel (1897-1975) wordt een hedendaagse mysticus genoemd. Theologie noemde hij ‘een verschrikkelijke beproeving’, omdat hij God niet kon vinden in ‘formules en woorden zonder warmte, zonder zachtheid’.

De crisis van de kerk heeft haar grond
in een bepaalde opvatting over God:
omdat men verkeerd denkt over God,
kent de crisis vandaag deze omvang en deze verbreiding.
Men heeft God buiten ondergebracht
en men heeft Hem binnenin nog niet ontdekt.
Het is vanzelfsprekend dat men deze God
die daarbuiten is, weigert,
want Hij komt over als een bedreiging
en een inperking die van buitenaf
aan het menselijke leven wordt opgedrongen.
Het is vanzelfsprekend dat men deze inmenging
van een autoriteit die zich opdringt
en die de ontkenning blijkt te zijn
van de menselijke vrijheid en waardigheid
als een belediging voor de geest
en als een frontale aanval ervan aanvoelt.’

'God zijn betekent niet meer
domineren en de macht hebben
anderen te verpletteren,
God zijn betekent zich mateloos geven,
eeuwig zichzelf verloochenen...
Het is omdat God niets voor zich houdt,
omdat hij totaal Liefde is,
omdat de adem van zijn wezen
milde vrijgevigheid is,
dat de Schepping te voorschijn komt
en dat ze tegelijk vorm geeft
aan een onuitputtelijk geheim
en aan een eindeloze oproep tot liefde.'

'En allen zijn wij door dit beeld van grootheid
besmet en vergiftigd
omdat ook wij als het ware
door onze eigenliefde opgevreten worden,
wij zijn er alleen op bedacht
onszelf goed te verkopen,
anderen in de schaduw te plaatsen
door over ons te doen spreken.
Dit beeld van grootheid
opgevat als overheersing,
maakt niet alleen onze geest kapot,
(wanneer men in naam van de Openbaring,
God tot een oppermachtige Meester maakt
die heerser is) want het Evangelie heeft ons
een andere waardeschaal aangereikt
een nieuwe, ongelooflijke
en wonderbare waardeschaal
en wij zijn nog niet begonnen
de draagwijdte ervan te verstaan.'

Bron